De Engelenmaker is een
boek geschreven door Stefan Brijs. In het begin waren mijn verwachtingen niet
zo heel erg hoog van het boek. De kaft ziet er vrij simpel uit, maar toch een
beetje mysterieus door de donkere kleuren en de aparte embryo’s op de voorkant.
De eerste hoofdstukken las ik zo weg. Ik vind
de eerste hoofdstukken vrij simpel geschreven. Het boek is verdeeld in drie
delen. Het eerste deel is een simpel geschreven stuk, waarin je niet zo heel
veel over het boek te weten komt. Ik vind het vooral een apart stukje en kon
moeilijk de verhaallijn van het boek voorspellen. Na enige tijd verder te
hebben gelezen in het tweede deel, vond ik het verhaal duidelijker worden. Er
komen meer personages in het tweede deel van het boek in het verhaal. De
meerdere personages maken de verhaallijn wat duidelijker. Het verhaal over het
leven van Victor Hoppe en zijn vader wordt van meerdere kanten beschreven. Het
totale levensverhaal van de vader van Victor Hoppe komt in deel twee naar
voren. Maar als je het hele levensverhaal van Victor zelf wilt weten, moet je
toch echt het derde deel lezen. Ik zie het derde deel van het boek meer als een
ontknoping van het boek. De raadselen die om Victor Hoppe en zijn leven heen
hingen werden ontrafeld in het derde deel van het boek. Dit zorgde in de rest
van het boek voor veel kritische spanning en een spannende ontknoping in het
derde deel.
Ik vond de Engelenmaker
een heel erg leuk boek, omdat het onderwerp mij heel erg aansprak. Ik wist
eigenlijk niet zo veel van het klonen van organismen en vond het dus zeer
interessant om daar wat meer over te weten te komen. Het klonen van mensen
wordt op een duidelijke manier beschreven in het boek, niet te diepgaand op wat
er nou eigenlijk bij het klonen van organismen plaats vindt. Dit zorgt ervoor
dat het boek niet verveeld raakt, het boek blijft interessant.
De verhaallijn was
spannend en bijzonder. Het onderwerp was al niet veel voorkomend in boeken. Daarnaast
was de verhaallijn van de Engelenmaker spannend in elkaar gezet. De
gebeurtenissen gebeurden precies op de momenten dat ze moesten gebeuren. De
kruisiging van Victor Hoppe op het drielandenpunt, de dood van mevrouw Maenhout
en het daaropvolgende bezoek van Rex Cremer. Rex Cremer ontdekt tijdens zijn
bezoek dankzij de drie klonen dat mevrouw Maenhout overleden is. Heel toevallig
komt hij later ook om, wanneer Victor Hoppe sterft. De drie delen waar het boek
uit op was gebouwd zorgde voor een spannende wending en goede overloop van
situaties. De drie delen verschilden enorm van elkaar, waardoor je jezelf af
ging vragen wat er in de volgende delen nog allemaal zou gebeuren. Er ontstond
kritische spanning.
Het positieve aan dit boek
vind ik dat iedereen het kan lezen. Mensen met totaal geen verstand van bèta en
mensen met ontzettend veel verstand van bèta. Zelfs wanneer je totaal geen
verstand hebt van hoe de maatschappij in elkaar zit, kan je dit boek nog lezen.
De simplistische schrijfstijl maakt dit boek ook mooi en lekker om te lezen.
Misschien komt het wel door de combinatie van de simplistische schrijfwijze én
de bèta dat dit boek leuk is om te lezen.
