Over de laatste tyfoon
Gemaakt door Fenna de Hollander en Pauline de Groot.
donderdag 27 maart 2014
zondag 9 maart 2014
Betoog over "De laatste tyfoon", geschreven door Graa Boomsma.
Betoog over de stelling: “De Nederlandse
regering heeft jonge soldaten verkeerd ingelicht over de situatie in
Nederlands-Indië”.
Graa Boomsma werd op 15 februari 1953 geboren in Nieuwe Niedorp in Friesland. Hij studeerde algemene literatuurwetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en publiceerde zijn eerste boek in 1980, dit boek heette Mandala. Graa Boomsma is bekend als romanschrijver, dichter, literatuurcriticus en vertaler.
Het boek De Laatste Tyfoon heeft Graa Boomsma geschreven in 1992. Hoewel het boek een roman is, is het gebaseerd op het verhaal van de vader van Graa Boomsma. Zijn vader vertrok namelijk vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog naar Indonesië om daar met al zijn medesoldaten te vechten. Hij was er van overtuigd dat hij en de rest van de soldaten de Indonesiërs vrij snel weer onder controle zouden hebben. Zij wilden graag snel wel naar huis. Tegenwoordig weten we wel anders, want niets was minder waar. In Indonesië ontstond een guerrillaoorlog die een paar jaar zou duren. Ook de vader van Graa Boomsma vocht mee in Indonesië, aan de kant van Nederland, en toen hij na meer dan twee jaar terugkwam was hij een ander mens geworden. Hij heeft thuis weinig over zijn ervaringen tijdens die oorlog verteld en daarom is Graa Boomsma op zoek gegaan naar zijn verhaal. Het is uiteindelijk een roman geworden, omdat Graa Boomsma nooit precies zal weten wat zijn vader heeft meegemaakt tijdens die oorlog op Java. De schrijver heeft de plekken bezocht waar zijn vader is geweest, zodat hij zich beter kon inleven in het schrijven van het verhaal. Graa Boomsma heeft de historische feiten gebruikt om zo een verhaal te kunnen samenstellen over wat zijn vader meegemaakt zou kunnen hebben, maar of het de waarheid is…
“Ze waren geen SS'ers, nee, ook al konden ze door de dingen die ze deden er wel degelijk mee worden vergeleken.” Voor deze uitspraak werd Graa Boomsma in 1994 aangeklaagd door een oud-Indië-veteraan. Deze veteraan vond dat Graa Boomsma met deze uitspraak het Nederlandse leger wilde vergelijken met de Duitse SS’ers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Graa Boomsma is uiteindelijk vrijgesproken.
Het boek De Laatste Tyfoon heeft Graa Boomsma geschreven in 1992. Hoewel het boek een roman is, is het gebaseerd op het verhaal van de vader van Graa Boomsma. Zijn vader vertrok namelijk vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog naar Indonesië om daar met al zijn medesoldaten te vechten. Hij was er van overtuigd dat hij en de rest van de soldaten de Indonesiërs vrij snel weer onder controle zouden hebben. Zij wilden graag snel wel naar huis. Tegenwoordig weten we wel anders, want niets was minder waar. In Indonesië ontstond een guerrillaoorlog die een paar jaar zou duren. Ook de vader van Graa Boomsma vocht mee in Indonesië, aan de kant van Nederland, en toen hij na meer dan twee jaar terugkwam was hij een ander mens geworden. Hij heeft thuis weinig over zijn ervaringen tijdens die oorlog verteld en daarom is Graa Boomsma op zoek gegaan naar zijn verhaal. Het is uiteindelijk een roman geworden, omdat Graa Boomsma nooit precies zal weten wat zijn vader heeft meegemaakt tijdens die oorlog op Java. De schrijver heeft de plekken bezocht waar zijn vader is geweest, zodat hij zich beter kon inleven in het schrijven van het verhaal. Graa Boomsma heeft de historische feiten gebruikt om zo een verhaal te kunnen samenstellen over wat zijn vader meegemaakt zou kunnen hebben, maar of het de waarheid is…
“Ze waren geen SS'ers, nee, ook al konden ze door de dingen die ze deden er wel degelijk mee worden vergeleken.” Voor deze uitspraak werd Graa Boomsma in 1994 aangeklaagd door een oud-Indië-veteraan. Deze veteraan vond dat Graa Boomsma met deze uitspraak het Nederlandse leger wilde vergelijken met de Duitse SS’ers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Graa Boomsma is uiteindelijk vrijgesproken.
De
Laatste Tyfoon, geschreven door Graa Boomsma, is een fascinerend boek over
Nederlands-Indië in de periode 1945-1950. Het boek bevat gruwelijkheden, maar
ook veel levenswaardige momenten.
De situatie in Nederlands-Indië
De situatie in Nederlands-Indië
Na
de overgave van Japan op 15 augustus 1945 was Nederlands-Indië nog steeds bezet
door duizenden Japanse troepen. Na twee dagen riep Soekarno de onafhankelijke
republiek Indonesië uit. Er ontstond chaos en geweld onder de bevolking.
Allemaal afzonderlijke groeperingen riepen onafhankelijkheid uit.
Nederlands-Indië was toen in de handen van de Britten. Soekarno en zijn
volgelingen waren bang dat de Britten Nederlands-Indië terug aan Nederland
zouden geven, omdat de Britten hun handen al heel druk waren met de andere
kolonies. Nederland was niet van plan Nederlands-Indië de onafhankelijkheid te
verklaren, omdat de onafhankelijkheidsstrijders maar een minderheid van de
Indonesiërs innamen. Nederlandse troepen werden naar Nederlands-Indië gestuurd.
Het doel dat ze mee kregen was orde herstellen in de schade die na de overgave
van Japan ontstaan was.
Het boek “de laatste tyfoon” gaat over de hoofdpersoon Kerst. In 1946 wordt Kerst opgeroepen om met een schip naar Nederlands-Indië te gaan. Hij en nog meer troepen jonge jongens moeten de orde handhaven in Nederlands-Indië, veroorzaakt door de overgave van Japan. Verzetsstrijders worden vermoord en velen dorpen worden uitgebrand. Ook onschuldige mensen komen in aanraking met het brute geweld van de Nederlandse troepen. Kerst heeft zijn verloofde Zwaantje beloofd om zo vaak mogelijk een brief te schrijven, helaas weet hij na alle gruwelijkheden niet meer wat hij haar moet schrijven. Hij zwijgt over de situatie in Nederlands-Indië. In 1949 mag Kerst weer terug naar Nederland. Wegens pokken duurt de reis langer dan gedacht. Eenmaal in Nederland voelt hij zich vervreemdt, toch trouwt hij met Zwaantje. Zwaantje is in het boek zwanger van Kerst. Aan het einde van het boek bevalt ze van een zoon. In het boek komt de zoon van Zwaantje en Kerst vaak aan het woord. Hij probeert de lezer het verhaal van Kerst zo goed mogelijk na te vertellen. Om het verhaal zo goed mogelijk na te vertellen reist hij door Indonesië tijdens het schrijven van het verhaal, hij bezoekt dezelfde plekken als waar zijn vader Kerst is geweest. Tijdens het lezen van het boek wordt duidelijk dat de jonge soldaten die zich in Nederlands-Indië bevinden het fysiek en geestelijk zwaar hebben. Zij moeten onbegeleid mensen vermoorden en vele medesoldaten leggen het af in de oorlog met de lokale bevolking.
Wisten de soldaten in Nederland aan welke grote taak zij begonnen? Ik vind dat de Nederlandse regering de jonge soldaten verkeerd heeft ingelicht over de situatie in Nederlands-Indië.
Het boek “de laatste tyfoon” gaat over de hoofdpersoon Kerst. In 1946 wordt Kerst opgeroepen om met een schip naar Nederlands-Indië te gaan. Hij en nog meer troepen jonge jongens moeten de orde handhaven in Nederlands-Indië, veroorzaakt door de overgave van Japan. Verzetsstrijders worden vermoord en velen dorpen worden uitgebrand. Ook onschuldige mensen komen in aanraking met het brute geweld van de Nederlandse troepen. Kerst heeft zijn verloofde Zwaantje beloofd om zo vaak mogelijk een brief te schrijven, helaas weet hij na alle gruwelijkheden niet meer wat hij haar moet schrijven. Hij zwijgt over de situatie in Nederlands-Indië. In 1949 mag Kerst weer terug naar Nederland. Wegens pokken duurt de reis langer dan gedacht. Eenmaal in Nederland voelt hij zich vervreemdt, toch trouwt hij met Zwaantje. Zwaantje is in het boek zwanger van Kerst. Aan het einde van het boek bevalt ze van een zoon. In het boek komt de zoon van Zwaantje en Kerst vaak aan het woord. Hij probeert de lezer het verhaal van Kerst zo goed mogelijk na te vertellen. Om het verhaal zo goed mogelijk na te vertellen reist hij door Indonesië tijdens het schrijven van het verhaal, hij bezoekt dezelfde plekken als waar zijn vader Kerst is geweest. Tijdens het lezen van het boek wordt duidelijk dat de jonge soldaten die zich in Nederlands-Indië bevinden het fysiek en geestelijk zwaar hebben. Zij moeten onbegeleid mensen vermoorden en vele medesoldaten leggen het af in de oorlog met de lokale bevolking.
Wisten de soldaten in Nederland aan welke grote taak zij begonnen? Ik vind dat de Nederlandse regering de jonge soldaten verkeerd heeft ingelicht over de situatie in Nederlands-Indië.
In
het boek vindt veel geweld plaats. De soldaten moeten vechten in de naam van de
Nederlandse regering, maar tijdens de gevechten moeten zij ook op hun eigen lot
letten. Kerst durft in het boek op een gegeven moment geen brieven meer naar
Zwaantje te schrijven. Hij weet niet meer wat hij haar moet schrijven en hoe hij
de situatie nog op een vrolijke manier op papier kan zetten. In het boek worden
ook veel onschuldige burgers vermoord. Burgers die in de weg zitten of op het
verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn, worden vermoord.
Veel
Nederlandse burgers wisten weinig over de situatie in Nederlands-Indië. Jonge
soldaten reisden af naar Nederlands-Indië om de rust en orde te handhaven. Zij
verwachtten maar voor een korte periode naar Nederlands-Indië te gaan. De
Nederlandse regering duidde hun acties met “politionele acties” aan. Terwijl de
gevechten in Nederlands-Indië zeer gruwelijk en gewelddadig waren. Achteraf is
de situatie in Nederlands-Indië aangeduid als “de Nederlandse
onafhankelijkheidsoorlog”. De term politionele acties werd voornamelijk
gebruikt door de regering om de vrijheidsoorlog te verbloemen, hierdoor zou
kritiek op het militaire optreden voorkomen kunnen worden.
Vele
soldaten wisten niet dat de situatie in Nederlands-Indië zo gewelddadig was.
Als zij van tevoren wisten wat hen te wachten stond, waren zij waarschijnlijk
geen eens op de boot naar Nederlands-Indië gestapt. Er is in 1945 veel schade
aangericht in de Tweede Wereldoorlog. De Nederlandse bevolking was niet aan het
wachten op een volgende oorlog. De Nederlandse regering heeft de bevolking als
het ware voor de gek gehouden, omdat zij wisten dat er kritiek zou komen over
hun militaire optreden in Nederlands-Indië.
De
Nederlandse bevolking had kunnen weten dat de situatie in Nederlands-Indië niet
stabiel was. De Tweede Wereldoorlog was net afgelopen, waardoor de hele wereld
van slag was en schade had opgelopen. De Nederlandse bevolking had dus kunnen
voorspellen dat ook Nederlands-Indië door de Tweede Wereldoorlog beschadigd en
niet stabiel was. De jonge soldaten hadden voordat zij op de boot stapten naar
Nederlands-Indië kunnen weten dat er een lastige tijd voor hen zou aanbreken.
Daarnaast heeft de Nederlandse regering de jonge soldaten slecht ingelicht. Zij
dachten voor een korte periode naar Nederlands-Indië te gaan, waardoor de
strijd die zij moesten leveren in Nederlands-Indië geestelijk nog zwaarder was.
 |
| Schrijver Graa Boomsma |
Mijn gebruikte bronnen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands-Indi%C3%AB
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pearl_Harbor_(marinebasis)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pearl_Harbor_(marinebasis)
http://www.afscheidvanindie.nl/archieven-onderwerpen-p-acties.aspx
http://jacobdezoet.nl/content/2013/03/Graa-Boomsma--De-laatste-tyfoon
http://nl.wikipedia.org/wiki/Graa_Boomsma
http://nl.wikipedia.org/wiki/Graa_Boomsma
http://www.politiekcompendium.nl/9351000/1f/j9vvh40co5zodus/vh4vakr6vuzc
woensdag 5 maart 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)