Schijnbewegingen van Floortje Zwigtman.

Weblogopdracht 3

Het boek

Ik heb het boek “Schijnbewegingen” van Floortje Zwigtman gelezen. De vorige boeken die ik heb gelezen voor mijn lijst waren allemaal vrij dun. Ik vond het wel een uitdaging om dit boek van 500 bladzijden uit te krijgen. Als ik heel eerlijk moet zijn was ik ook afgeleid door de knappe jongen op de voorkant van mijn boek. Hij bleek tijdens het lezen helaas homo te zijn, als de jongen op de voorkant mijn boek de hoofdpersoon(Adrian) afbeeldt.


Het verhaal

De hoofdpersoon Adrian Mayfield is 16 jaar en ontdekt al vrij vroeg in het boek dat hij op mannen valt. Na bij een kleermaker gewerkt te hebben wordt hij ontslagen. Familie van Adrian werkt in het theater en Adrian gaat het ook proberen. Hij vindt een beroep als schildersmodel bij Augustus Trops, met wie hij naar bed gaat. Wanneer zijn klanten Vincent Farley en Augustus Trops op vakantie gaan, besluit hij prostitué te worden. Ondanks dat Vincent Farley een rijke maar goede vriend is, breekt Adrian in het huis van Vincent in. Hij neemt zijn dagboek mee. Wanneer Augustus en Vincent terug zijn van vakantie gaat Adrian naar bed met ‘Bosie’, een droomprins voor Adrian door zijn uiterlijk. Hij wordt gedumpt. Vincent en Adrian ontdekken verliefd op elkaar te zijn.

Thema

De auteur legt als thema vooral de nadruk op hoe het leven in Londen was rond de 19^e eeuw. Het leven kon prachtig zijn, maar binnen een paar seconden vreselijk.

Adrian denkt dit citaat, wanneer hij net achter komt dat zijn klanten Augustus Trops en Vincent Farley met vakantie gaan. Hij moet nu een andere manier zoeken om aan geld te komen, hij weet ook al dat hij niet zo veel geld zal verdienen als hij nu doet. “Terwijl Trops en Vincent de charmes bespraken van de kleinere continentale hoofdsteden, gleed ik weg in een lawine van berekeningen die eindigde in een dal van negatieve getallen. Er was geen enkele mogelijkheid dat ik de komende maand kon leven van de paar armzalige shillingen die ik in mijn zak had.” Dit is juist een citaat waarin Adrian beseft dat hij niet de enige is die het zwaar heeft af en toe. Hij leest hier een dichtenbundel gevonden in Augustus Trops zijn boekenkast. “Ik trok mijn wenkbrauwen op en stopte snel een zoete bonbon in mijn mond. Dit gedicht was een snoepje om maagzuur van te krijgen. Als alle dichters aan dit soort somberheid leden, was het geen wonder dat ze zich bij bosjes met arsenicum, absint of de kogel van kant maakten.”

Hoofdpersonage

De hoofdpersoon is het belangrijkste personage uit mijn boek. Het boek wordt verteld met Adrian Mayfield als ik-persoon. Hij is avontuurlijk, maar ook soms onzeker. Hij twijfelt vaak aan de keuzes die hij wil maken. Terwijl hij op sommige momenten heel erg vastberaden kan zijn. Bijv. bij het huren van een kamer en het zoeken naar een baan. Zijn avontuurlijke gedrag is eigenlijk geen gemaakte keuze, maar een soort van plicht. Als Adrian niet zo avontuurlijk en moedig is, weet ik niet of hij het wel gered zou hebben in het grote gevaarlijke Londen. Adrian, ook de ik-persoon, gebruikt net taalgebruik. Het taalgebruik verbaasde mij. Het boek gaat over een jongen die alleen verblijft in Londen, hij heeft vroeg zelfstandig moeten worden. Ik verwachtte daarom grof taalgebruik. De scheldwoorden vielen reuze mee en ik ben daar stiekem ook wel blij mee, het leest toch iets prettiger. Natuurlijk waren er wel een aantal flink stadse scheldwoorden. Adrian en zijn vrienden komen in een knokpartij terecht. Er wordt flink geruzied over wie de plekken vooraan mag bemachtigen. Adrian gunt het de jongens die op hun zelf gereserveerde plekken zijn gaan zitten niet. Adrian wordt boos en roept dit: “Hou je handen thuis, melkmuil! Verrekte faygeleh!”

Mijn gevoelens

Ik heb me ontzettend verwend gevoeld tijdens het lezen van dit boek. De hoofdpersoon had op het ene moment het gevoel dat hij de loterij had gewonnen, terwijl hij tien minuten later zonder geld en huis op straat stond. De realiteit is eigenlijk hard van het vroegere leven, besefte ik tijdens het lezen. Tijdens het lezen heb ik ook nagedacht over de verschillen tussen het 19^e eeuwse leven en het moderne leven. Tot mijn verbazing waren het er veel. Wat mag ik me gelukkig prijzen dat ik elke dag eten op tafel heb, ’s avonds lekker in mijn warme bedje mag kruipen met een goed gevulde maag en twee lieve ouders heb die niet zoveel druk op me leggen als Adrian zijn ouders. Het boek heeft me laten beseffen hoe verwend ik eigenlijk ben en hoe gelukkig ik daarom mag zijn. Mijn vorig gelezen boeken gingen ook over een flink aantal jaren geleden. De communicatie en de dagelijkse gang van zaken was ouderwetser. Het leven was voor mijn gevoel veel zwaarder. Ik vond dit boek veel interessanter om te lezen. Ik werd echt meegesleept in het verhaal en vooral in de hoofdpersoon. Zijn gedachten en gevoelens waren duidelijker in dit verhaal, waardoor ik mezelf beter kon associëren met de hoofdpersoon Adrian.

Vragen

Vraag 1: Lees je liever een boek over het moderne leven of over het ouderwetse leven van vroeger?
Vraag 2: Zou jij als je geld op is en je enige mogelijkheid om te voorkomen dat je op straat komt te staan de prostitutie nog is, een baan als prostitué aannemen?